Nicole Kidman, son sineması erotik tansiyon sineması Babygirl’ün Venedik Sinema Şenliği’nde prömiyerinin yapılmasının akabinde kendini “açıkta ve savunmasız” hissettiğini anlattı.
Kidman, her zamanki repertuarından çok uzakta, bahadır bir rol üstlenerek, Harris Dickinson tarafından canlandırılan genç bir stajyerle sadist-mazoşist bir münasebet yaşayan güçlü bir New York CEO’su olan Romy’yi canlandırıyor. Bu ağır bağ, Antonio Banderas tarafından canlandırılan kocasıyla olan evliliğini ve aile hayatını tehdit ediyor. Sinema, baştan sona izleyicileri diken üstünde tutan, dilek, güç ve ruhsal manipülasyonla dolu bir öykü örerek kışkırtıcı bir seyahat sunuyor.
Kidman, prömiyerden evvel düzenlenen basın toplantısında, “Bu katiyen beni açıkta, savunmasız ve korkmuş bırakıyor. Fakat bunu burada bu beşerlerle yapmak, hassas, samimi ve çok, çok derin bir şeydi. Şu anda hepimiz biraz gerginiz” sözlerini kullandı.
Babygirl’ün birinci incelemeleri büyük ölçüde olumluydu, Variety Kidman’ı tasvirinde “korkusuz” olarak övdü ve “kontrol çağında bayanların erotik tecrübesinde gerçek bir şey” yakaladı. IndieWire sineması “seksi, karanlık bir formda komik ve cesur” olarak tanımladı ve 1980’ler ve 90’lardaki tepesinden bu yana görünüşte kaybolmuş bir tipi tekrar canlandırdığı için övdü.
Film, bayanların cinsel dilekleri ve güç dinamikleri temalarını ele alıyor; klasik rolleri ve beklentileri beklenmedik hallerde altüst ediyor. Reijn’in bahadır anlatımı, Fatal Attraction ve Basic Instinct üzere klasikleri anımsatan erotik cinse yeni bir bakış açısı getiriyor fakat bayanların denetim ve özerklik çağındaki tecrübelerini yansıtan çağdaş bir dokunuşa sahip.
Basın toplantısında konuşan Rejin “Kadın dileği hakkında bir sinema yapabildiğim için çok memnunum, lakin tıpkı vakitte varoluşsal bir krizde olan bir bayan hakkında bir sinema ve birçok katmanı var” sözlerini kullandı.
Babygirl’ün direktör koltuğunda bir bayan direktörün olması Kidman için kıymetli bir öge. Aktris bunu “Bir bayanın bakışıyla anlatılıyor… Bana nazaran onu bu kadar eşsiz kılan şey bu.Tüm bu şeyleri paylaşabilmek çok, çok derin ve çok özgürleştiriciydi” sözleriyle anlatıyor.
Öte yandan Kidman sinemadaki çıplaklık konusundaki telaşları önemsemiyor ve öykü anlatımı tarafını şöyle vurguluyor:
“Kendimi büsbütün kıssaya, oynadığım karakterin tabiatına bırakıyorum, bu yüzden vücutları düşünmüyorum, yalnızca öyküyü nasıl anlatacağımızı düşünüyorum”